داربست های مثلثی و نصب انها
بررسی های مربوط به اطلاعات کلی کاربران داربست و داربست، تجزیه و تحلیل انطباق با مقررات ایمنی و بهداشت، تجزیه و تحلیل سازمان محل ساخت و ساز، نظرسنجی از کاربران داربست، اندازه گیری تلاش انرژی کاربران و تغییرات سایر پارامترهای فیزیولوژیکی در حین کار داربست. سپس هر یک از پنج گروه عوامل با مدلی توصیف شد که در آن عوامل بعدی گنجانده شد. پیش بینی عوامل فردی بر اساس مدل توسعه یافته تعیین شد. مقادیر پیشبینیکننده احتمال موقعیتهای تصادفی بالقوه روی داربست یا در مجاورت داربست را توصیف میکنند و از 0.0 تا 1.0 متغیر هستند. مقدار 0.0 به این معنی است که داربست ایمن است و 1.0 به داربستی اشاره دارد که مطمئناً یک موقعیت خطرناک به دلایل ناشی از یک گروه معین از عوامل روی آن رخ می دهد. بر اساس پیشبینیکنندههای گروههای عوامل، رتبهبندی نهایی داربست با توجه به الزامات اطمینان از ایمنی کارکنان تعیین میشود. این مدل که از مخفف پروژه ORKWIZ نام گرفت، به طور کامل در یک کنفرانس اختصاصی در چندین نوع تحقیق ارائه شد [13]. به دلیل پیچیدگی مدل، امکان ارائه آن در یک نشریه وجود ندارد. عناصر مدل قبلاً توضیح داده شده اند، به عنوان مثال، در [9، 11، 14،15،16،17،18،19،20] و کار بر روی مقالاتی در حال انجام است که عناصر بیشتری از مدل ORKWIZ را ارائه خواهند کرد. در اینجا در این مقاله روشی را برای تعیین احتمال تحریک ارتعاشات در حین عبور کارگر ارائه می کنیم که در گروه عوامل فنی طبقه بندی شده است.
پیشینه
تحقیق
همانطور
که در مقدمه گفته شد، احتمال وقوع حوادث کارگری در ساختمان سازی بسیار بیشتر از سایر
صنایع است. بنابراین، تحقیقات زیادی برای توسعه ابزارهایی برای بهبود این وضعیت در
حال انجام است. تعداد موارد متون در مورد این موضوع به طور مداوم در حال افزایش
است و چندین محقق قبلاً به بررسی کامل ادبیات در این زمینه پرداخته اند. این شامل
مطالعاتی مانند [5، 21،22،23،24،25،26] است. آثار ذکر شده به بررسی مقالاتی می
پردازد که علل حوادث، مدل های ارزیابی ریسک، مدل های تصادف، روش های مدیریت ریسک و
سطح ریسک قابل قبول را تحلیل می کند. همانطور که در این مقاله، تنها یک عنصر از
مدل ORKWIZ که احتمال یک موقعیت بالقوه
تصادفی را تخمین میزند، در نظر گرفته میشود، این بخش از مقاله تنها آن دسته از
آثاری را ارائه میکند که با ارزیابی کمی خطر حادثه در یک سایت ساختوساز سروکار
دارند.
در
اوایل سال 2011، نیوزیلند زلزله ای را تجربه کرد که منجر به بازسازی منطقه کانتربری
شد. سرمایه گذاری های ساخت و ساز در سال 2011-2015 انجام شد. تحقیقات حوادث در این
سایتهای ساختوساز به [25] اجازه میدهد تا رابطه بین میزان ادعاهای حادثه و
تعداد شرکتها و اندازه آنها را که با مجموع پاداش اندازهگیری میشد، تجزیه و تحلیل
کند. آنها مدلی را توسعه دادند که اندازه ادعاهای حوادث مربوط به کار در ساخت و
ساز را بر اساس تغییر در تعداد شرکت های ساختمانی فعال و بسته به کل درآمد کارکنان
در شرکت ها پیش بینی می کند. این مدل اثرات تصادفات را در مقیاس کلان ارزیابی می
کند اما به طور دقیق علل را تجزیه و تحلیل نمی کند. با این حال، تحقیقات حوادث
مستلزم توجه به این جنبه نیز بود. یک چهارم از تعداد حوادث مشاهده شده در بازسازی
منطقه سقوط از ارتفاع بوده که نشان می دهد در تحقیقات میزان تصادفات، کار در
ارتفاع باید با دقت خاصی برخورد شود.
Comments
Post a Comment